( مسئله 1363) اگر پدر نماز و روزه خود را به جا نياورده باشد، چنانچه از روى نافرمانى ترك نكرده و مى توانسته قضا كند، بر پسر بزرگتر واجب است كه بعد از مرگش به جا آورد، يا براى او اجير بگيرد; و نيز روزه اى را كه در سفر نگرفته، اگرچه نمى توانسته قضا كند، احتياط واجب آن است كه پسر بزرگتر قضا نمايد، يا براى او اجير بگيرد.

( مسئله 1364) اگر پسر بزرگتر شك دارد كه پدرش نماز و روزه قضا داشته يا نه، چيزى بر او واجب نيست.

( مسئله 1365) اگر پسر بزرگتر بداند كه پدرش نماز قضا داشته و شك كند كه به جا آورده يا نه، بنا بر احتياط واجب بايد قضا نمايد.

( مسئله 1366) اگر معلوم نباشد كه پسر بزرگتر كدام است، قضاى نماز و روزه پدر بر هيچ كدام از پسرها واجب نيست; ولى احتياط مستحب آن است كه نماز و روزه او را بين خودشان قسمت كنند يا براى انجام آن، قرعه بزنند.

( مسئله 1367) اگر ميّت وصيّت كرده باشد كه براى نماز و روزه او اجير بگيرند، بعد از آنكه اجير، نماز و روزه او را به طور صحيح به جا آورد، بر پسر بزرگتر چيزى واجب نيست.

( مسئله 1368) اگر پسر بزرگتر بخواهد نماز پدرش را بخواند، بايد به تكليف خود عمل كند، مثلاً نماز را ايستاده بخواند.

( مسئله 1369) كسى كه خودش نماز و روزه قضا دارد، اگر نماز و روزه پدر هم بر او واجب شود، هر كدام را اول به جا آورد صحيح است.

( مسئله 1370) اگر پسر بزرگتر موقع مرگ پدر، نابالغ يا ديوانه باشد وقتى كه بالغ شد يا عاقل گرديد، بايد نماز و روزه پدر را قضا نمايد; و چنانچه پيش از بالغ شدن يا عاقل شدن بميرد، بر پسر دوم چيزى واجب نيست.

( مسئله 1371) اگر پسر بزرگتر پيش از آنكه نماز و روزه پدرش را قضا كند بميرد، بر پسر دوم چيزى واجب نيست.

منبع : رساله توضیح المسائل [منبع الکترونیکی]

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: